Το λέω συχνά και το ξαναλέω... Όταν κάνεις σχέδια.. κάποιος εκεί πάνω (ή μήπως εκεί κάτω;;;) γελάει... Γιατί συνήθως όλο και κάτι θα πάει στραβά... (νόμος του Μέρφι...)
Κάπως έτσι κι εμείς το τελευταίο διάστημα.. Σαν σε τρενάκι στο λούνα πάρκ... Μια κάτω.. μια πάνω..
Βρήκαμε επιτέλους σπίτι και ξεκινήσαμε τη διαδικασία της μετακόμισης.. Έχουμε ατελείωτα πράγματα... (μα πως και πότε μαζεύτηκαν όλα αυτά;;; Και κυρίως.. Που θα μπούνε;;;;) Και ξαφνικά, στην παλιά πολυκατοικία, αποφασίζουν να ρίξουν τσιμέντο στο πάρκινγκ για να το φτιάξουν...Οπότε όχι πια θέση πάρκινγκ.. Ο δρόμος κεντρικός και πολυσύχναστος.. Το παρκάρισμα ανύπαρκτο.. Να μην βρίσκουμε χώρο να αφήσουμε το αυτοκίνητο για κουβαλήσουμε πράγματα.. Ο Αντώνης να λείπει εκτάκτως εκτός Ελλάδας για δουλειά.. οπότε κάτι βιδώματα και μερεμέτια δεν μπορούσαν να γίνουν..
Όπως και να έχει μετακομίζουμε... Αρχίζουμε να μπαίνουμε σε τάξη σιγά σιγά... Και ξαφνικά βγαίνει πολύ υγρασία στους τοίχους... (Που απ' ότι μάθαμε πάντα είχε μεγάλο πρόβλημα το σπίτι.. άλλα όταν το νοικιάσαμε δεν φαινόταν τίποτα..) Άντε λέμε.. θα δούμε τι θα κάνουμε.. Έρχονται και αργίες.. Θα κουβαλήσουμε μερικά πράγματα από το παλιό σπίτι που είχαν ξεμείνει.. Θα τακτοποιήσουμε το καινούριο.. θα ξεκουραστούμε...θα πάμε καμιά βόλτα.. Είναι και γιορτή .. Θα πάμε στην παρέλαση.. Να δούμε και μερικούς φίλους..
Και τότε ήρθε και το αποκορύφωμα... Το κερασάκι στην τούρτα..
Αγίου Δημητρίου ανήμερα.. Γυρίζω από το μάθημα το απόγευμα.. Παρκάρω.. βγαίνω... και πριν προλάβω να διασχίσω το δρόμο.. πέφτει το πόδι μου σε μια μικρή αλλά βαθουλή λακούβα των υπέροχων ελληνικών δρόμων.. Γυρνάει το πόδι, σωριάζομαι στο δρόμο.. και βλέπω αστεράκια (και πεταλούδες κόκκινες κίτρινες και γαλάζιες.. ) Να είναι καλά ένας μπάρμπας που σταμάτησε και νοιάστηκε να με βοηθήσει.. μέσα σε εκείνο το σκοτεινό στενό.. Ευτυχώς το σπίτι δεν ήταν μακρυά και πήγα κουτσαίνοντας.. και κλαίγοντας από τον πόνο..
Πάλι καλά που στο σπίτι ήταν και η μαμά μου και ο Αντώνης.. Ο Νικόλας να έχει πανικοβληθεί που με είδε να κλαίω και να αρχίσει να βαριανασαίνει.. Τον ηρεμούμε και φεύγουμε για το νοσοκομείο που για "καλή" μας τύχη ήταν στην άλλη άκρη της πόλης..
Ακτινογραφίες.. γιατροί .. και κάταγμα στο πόδι...
Το πόδι μου δεμένο με νάρθηκα.. κι εγώ να πρέπει να μείνω ξάπλα.. και να κάνω υπομονή..
Να έχω χίλιες δουλειές... με το σπίτι.. με τις κούτες... με τα μαθήματα και τους μαθητές μου που δίνουν για πτυχίο σε ένα μήνα.. Με το φροντιστήριο που ξεκίνησα πριν λίγες μέρες.. Να θέλω να ασχοληθώ επιτέλους με το Νικόλα που τόσες μέρες τον έχω παραμελήσει με τη μετακόμιση και τις ετοιμασίες και τα τρεξίματα... (ευτυχώς η γιαγιά του είναι η αδυναμία του..).. Που θέλω να κάνω ετοιμασίες για τα Χριστούγεννα.. (όχι δεν είναι νωρίς..)
Και να έρχεται αυτό...
Έτσι μου έρχεται να τσίριξω... Για την ατυχία και την άτυχη στιγμή.. Για το άδικο.. Για το ότι θα πρέπει να ξαναπάω σε δυο βδομάδες από σήμερα (που πήγα το πρωί για να το ξαναδούν..) για να το ξαναδούν.... Για το οτι θα πρέπει να κινούμαι με πατερίτσες όλες αυτές τις μέρες.. Για το οτι δεν θα μπορώ να κάνω μόνη μου παρά ελάχιστα πράγματα..
Και πρώτη φορά που νιώθω τόσο αβοήθητη και αγανακτισμένη.. Που πρέπει να μου μαγειρεύουν και να μου καθαρίζουν.. που κι ένα ποτήρι νερό δεν μπορώ να πάρω μόνη μου.. Που ούτε το Νικόλα δεν μπορώ να τον ετοιμάσω ή να τον πάω σχολείο.. Που μετακινούμαι με το ζόρι.. Που δεν μπορώ να πάω πουθενά για να ξεσκάσω...
Και μόνο για τη μαμά μου στεναχωριέμαι.. που τρέχει για όλα και με βοηθάει... και που έχει κουραστεί τόσο πολύ με τη μετακόμιση, και τις δουλειές και τη φροντίδα του Νικόλα.... κι έλεγε να πάει μερικές μέρες στο χωριό να ξεκουραστεί.. Και τώρα δεν μπορεί...γιατί πρέπει να κάτσει μαζί μου για να μου κάνει τη νοσοκόμα, και την οικιακή βοηθό.. και τη νταντά του Νικόλα.. (οκ αυτό το χαίρεται..χεχε) Α ρε μάνα.. ηρωίδα.. Τι θα έκανα χωρίς εσένα..;; Ένα πολύ πολύ πολύ μεγάλο δώρο θα σου πάρω..
Και μετά έρχεται και η φλασιά οτι υπάρχουν άνθρωποι που αυτή είναι η καθημερινότητα και η ζωή τους.. Που σ΄αυτή τη χώρα που ζούμε όλα είναι δύσκολα και ακόμα περισσότερο για εκείνους που έχουν άλλες ανάγκες.. Και λες.. δόξα τω Θεό.. που εμένα είναι προσωρινό.. Που θα ξαναπερπατήσω και θα ξανατρέξω και όλα θα πάνε καλά..
Ευτυχώς ο Νικόλας με φιλάει κάθε 3 δευτερόλεπτα.. και θα με φροντίσει τώρα εκείνος- λέει- όπως τον φροντίζω εγώ..Και λιώνω...
Και λες.. μπόρα είναι και θα περάσει.. Κάτι θετικό θα έρθει τώρα.. δε μπορεί !! Όλα θα πάνε καλά.. Έτσι δεν είναι;;;
Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς τους γνωστούς και άγνωστους φίλους που νοιάστηκαν και μου ευχήθηκαν περαστικά και καλή ανάρρωση..και μου έστειλαν θετικές σκέψεις και δύναμη..
δεν ξέρω να σου φτιάξω κι ένα σχέδιο ,με το βαμμένο νύχι ασορτί με το παπούτσι,όπως μου φτιαχνεις εσυ! Δεν ειμαστε και κοντά να σε προμήθευα τις πατεριτσες ,έχω και ειδική μπότα για τετοιες περιστασεις! Ούτε ξερω πόσες φορες εχει σπασει ο μεγαλος τα πόδια του ,ειμαστε εξοπλισμενοι και τα δινω σε πολλους! Γενικό το κακό δηλαδή... φιλάκια και περαστικά !
Αχ η αλήθεια όλα τα στραβά θα έρθουν μαζί, και οι δυσκολίες, και οι αναποδιές ...αλλά στο τέλος θα φύγουν και όλα μαζί και θα έρθουν τα καλύτερα! Είσαι τυχερή που έχεις την υπέροχη μανούλα σου να σε φροντίζει, και το γλυκό παιδάκι σου που σε προσέχει! Εκμεταλλεύσου το για λίγο ...γιατί για λίγο θα είναι! Περαστικά και σιδερένια και γρήγορα να ηρεμήσετε και να μπείτε στους ρυθμούς της καθημερινότητας!
Περαστικά και πολύ σύντομα σιδερένια καταρχάς! Σε νιώθω μόνο και μόνο που πέρσι τέτοια εποχή μπορεί όχι σε ναρθηκα αλλά με το ατύχημα πήγαινα κουτσαίνοντας και με βάπτιση να ετοιμάζεται και να είμαι έτσι.. Τελικά περνάνε και απορείς πως τα καταφέρνες, δυστυχώς μόνο ο χρόνος και υπομονή φτιάχνουν τα πράγματα. Μόνο για τα Χριστούγεννα θα σου πω είναι νωρίς. Μπόρα είναι, θα περάσει!
Περαστικά και υπομονή κορίτσι μου. Κι εμείς το καλοκαίρι ο συνονόματος σύζυγος Αντώνης έπεσε με το ποδήλατο και συνέτριψε τον αγκώνα του. Έκανε 2 χειρουργεία και τώρα επίπονες φυσικοθεραπειες αλλά δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε δει πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Θέλει πολύ χρόνο και πολύ δουλειά ακόμη και είναι και το δεξί. Ένα πάντως που έχω να σε συμβουλεψω είναι να πάρεις από μαγαζί με ορθοπεδικά την ειδική σακούλα για το μπάνιο. Κοστίζει λίγο κι εμάς μας έσωσε! Κλείνει γύρω από το πόδι (χέρι στην περίπτωση μας) τόσο καλά που τουλάχιστον θα μπορείς να απολαμβάνεις ένα χαλαρωτικό μπανάκι χωρίς άγχος. Καλή δύναμη και θετική σκέψη που την έχεις ήδη!
Αχ βρε Ελπιδακι τετοια να ναι μονο!!!και περαστικα!ξερω ειναι εκνευριστικο αλλα υπαρχουν κ χειροτερα (στο λεω εγω που τα εχω μες το σπιτι μ!)...προσοχηηηη πολυ αλλη φορα κ ελπιζω να ναι το τελευταιο πραγμα που σε ταλαιπωρει κ σε στεναχωρει!!!
Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω για σένα είναι να σου στείλω μια τεράστια αγκαλιά και ολη μου την θετική μου ενέργεια για να γυρίσει. Γιατί θα γυρίσει. Πάντα κύκλους κάνει... Μακάρι να μέναμε κοντά να σε βοηθήσω με την μετακόμιση τώρα που έχω γινει expert!!! Ακόμα ανοίγω κούτες από την δεύτερη μετακόμιση μας μέσα σε 10 μήνες! Και να φανταστείς την έκανα ολομόναχη με τα παιδιά σε σχολική περίοδο και την μια και την άλλη. Γι αυτό σου λέω... Μια χαρά βοηθός σου θα ήμουν. Μια απορία μόνο έχω : πώς κατάφερες να γράψεις ΚΑΙ ανάρτηση;;;;;; Περαστικά σου μωρέ.
Στο τέλος μιλάς σωστά!! Έχεις καθε δικαίωμα βέβαια να αγανακτεις και να αγχώνεσαι μα προσπάθησε να το δεις θετικά και να χαλαρώσεις. Κανε σχέδια, μάζεψε ιδέες για τα Χριστούγεννα, (οχι δεν είναι νωρίς, συμφωνώ), ξεκουρασου και ολα θα μπούνε πάλι σε ρυθμό, ναι;;; Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά και πολλά φιλιά!!!
Περαστικά κοριτσάκι μου, τί πράγμα αυτό να συμβαίνουν όλα μαζί !! Εύχομαι καλό κουράγιο στη μανούλα σου και σε σένα και κάθε φιλί βάλσαμο του Νικόλα να σε φέρνει πιο κοντά στην ανάρρωση!! Σιδερένια Ελπίδα μου! Πολλά φιλιά!
Αχ βρε κοριτσάκι μου, περαστικα σου και μην το βάζεις κάτω! Το ποδαράκι σου θα γίνει καλά, και όλα στο σπίτι θα φτιαχτούν, θα το δεις! Αφού έχεις τέτοιο γλυκό αγόρι να σε φροντίζει, μη φοβάσαι τίποτα! (μα ασορτί το παπούτσι με το πεντικιούρ;;; τουλάχιστον το ατύχημα σε βρήκε στυλατη, να τα λέμε κι αυτά!)
Μην αγχώνεσαι βρε κορίτσι... δεν είναι εύκολο, το ξέρω αλλά ότι έγινε έγινε και ευτυχώς είναι κάτι που ξεπερνιέται :) Μη χάνεις το χαμόγελο σου και προσπάθησε να διατηρήσεις την ηρεμία σου τώρα, στα δύσκολα! Ευτυχώς έχεις ανθρώπους που σε αγαπούν, σε νοιάζονται και που με προθυμία θα σηκώσουν το βάρος που κανονικά θα σήκωνες εσύ. Είμαι σίγουρη ότι αυτή η ατυχία θα εξισορροπήσει με κάτι πολύ καλό :) Σε φιλώ πολύ και σου στέλνω όλη μου τη θετική ενέργεια!
Περαστικα σου βρε Ελπιδακι...ξερω τι ειναι να εχεις χιλιες δουλειες και να μην μπορεις να κανεις τιποτα...και να σου ερχεται να σκασεις...Καλη αναρρωση σου ευχομαι και ειμαι σιγουρη οτι τελικα ολα θα γινουν!
Περαστικά Ελπίδα μου... Καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Αλλά θα περάσει κι αυτό, και στο μεταξύ, μπορεί να μη μπορείς να κάνεις τις δουλειές σου, αλλά μπορείς να απολαύσεις το Νικολάκη και να παίξεις μαζί του...και φυσικά να κάνεις ετοιμασίες (έστω και σαν ιδέες στην παρούσα φάση) για τα Χριστούγεννα! Όχι, δεν είναι νωρίς. Ποτέ δεν είναι νωρίς. χεχε Φιλάκια!!
Ελπιδάκι περαστικά και απο εδώ! Αυτό που θέλω από χθές βράδυ να σου πω είναι ότι λατρεύω το παπουτσάκι και το ασορτί νυχάκι! Χτυπημένη αλλά πάντα με στύλ αγαπημένη! Σε φιλώ!
Αχ βρε Ελπίδα μου!!!! Τι έπαθες βρε κοριτσάκι! Περαστικά και αγύριστα όσο πιο γρήγορα γίνεται. Σε νιώθω απόλυτα. Έχω πάθει διάστρεμμα σοβαρό πριν κάτι χρόνια και ήμουν με πατερίτσες 2 εβδομάδες. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολα είναι όλα. Και ειδικά στη δική σου φάση με όλες αυτές τις ανοικτές δουλειές, με μετακόμιση και μαθήματα και με ένα μικρό παιδί είναι πάρα πολύ δύσκολα. Υπομονή. Όλα θα περάσουν.
P.S. Να κάνεις καταγγελία στο δήμο παίζει; Για τη λακούβα εννοώ. Και να αποζημιωθείς. Ή είναι ουτοπικό στη χώρα μας κάτι τέτοιο;
Όπως το είπες Ελπίδα μου, το δικό σου είναι προσωρινό! τι να πουν και άλλοι άνθρωποι με μόνιμα προβλήματα! σπαστική κατάσταση δεν λέω, αλλά τουλάχιστον δεν είναι τίποτα που δεν αντιμετωπίζεται! όσο για την μάνα και εγώ έτσι νιώθω για τα ''χωσίματα' της δικιάς μου αλλά έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι θα τα ξεπληρώσω αργότερα και στην ίδια την μάνα μου, και ως μαμά των παιδιών μου και ως γιαγιά στα εγγόνια μου (ελπίζω)!
Κοριτσάκι μου τι κρίμα. Περαστικά σου και να σου πω εγω στη θέση σου θα ζητούσα ο δήμος να σναλάβει την ευθύνη του εφόσων ήταν ευθύνη του ο δρόμος. Καλή ευκολία τωρα σε όλο αυτό που περνάς...
Το 'χει ο μήνας μου φαίνεται, τι ατυχίες μαζεμένες! Πολύ στεναχωρέθηκα όταν είδα τη φωτο, περαστικά βρε Ελπίδα μου και αγύριστα! Ευτυχώς έχεις και τη μαμά σου, κάνε υπομονή και όλα θα περάσουν! Σε γλυκοφιλώ!
ευχαριστω πολυ κοριτσακια μου!! οι ευχες και τα σχολια σας μου εφτιαξαν τη διαθεση.. χεχεχε.. Καταγγελια και αποζημιωση δεν παιζει στη χωρα μας.. Αλλωστε ημουν μονη μου.. οποτε δυσκολο το βλεπω.. Κανω υπομονη προς το παρον και προσπαθω να σκεφτομαι θετικα!! πολλα φιλια σε ολους
Είμαι η Ελπίδα, ή αλλιώς.. η μαμά του Νικόλα. Νηπιαγωγός κατά βάθος-καθηγήτρια αγγλικών κατά λάθος, φανατική βιβλιοφάγος, ερασιτέχνης φωτογράφος, παθιασμένη ζαχαροπλάστισσα (με αδυναμία στη σοκολάτα), ανήσυχη crafter και μαμά Blogger. Καλλιτεχνικό και ανήσυχο πνεύμα δηλαδή.. Μου αρέσει να καταπιάνομαι με πολλά και διαφορετικά πράγματα.. Να δοκιμάζω, να φτιάχνω, να δημιουργώ .. για μένα και όσους αγαπώ. Το two boys and hope είναι η δική μου γωνιά στον κόσμο, το προσωπικό μου διαδικτυακό ημερολόγιο.. Εκεί θα με βρείτε , μαζί με το Νικόλα, να μοιράζομαι την καθημερινότητά μας, τις σκέψεις και τις ιδέες μου, τα παιχνίδια και τις κατασκευές που φτιάχνουμε, τις πολύχρωμες καλλιτεχνικές μας ανησυχίες, τις αγαπημένες μας συνταγές, τα βιβλία που ξεχωρίζουμε. Ότι αγαπάμε και θέλουμε να το προτείνουμε και να το μοιραστούμε !!!
30 σχόλια
δεν ξέρω να σου φτιάξω κι ένα σχέδιο ,με το βαμμένο νύχι ασορτί με το παπούτσι,όπως μου φτιαχνεις εσυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειμαστε και κοντά να σε προμήθευα τις πατεριτσες ,έχω και ειδική μπότα για τετοιες περιστασεις!
Ούτε ξερω πόσες φορες εχει σπασει ο μεγαλος τα πόδια του ,ειμαστε εξοπλισμενοι και τα δινω σε πολλους!
Γενικό το κακό δηλαδή...
φιλάκια και περαστικά !
Αχ η αλήθεια όλα τα στραβά θα έρθουν μαζί, και οι δυσκολίες, και οι αναποδιές ...αλλά στο τέλος θα φύγουν και όλα μαζί και θα έρθουν τα καλύτερα! Είσαι τυχερή που έχεις την υπέροχη μανούλα σου να σε φροντίζει, και το γλυκό παιδάκι σου που σε προσέχει! Εκμεταλλεύσου το για λίγο ...γιατί για λίγο θα είναι! Περαστικά και σιδερένια και γρήγορα να ηρεμήσετε και να μπείτε στους ρυθμούς της καθημερινότητας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά και πολύ σύντομα σιδερένια καταρχάς! Σε νιώθω μόνο και μόνο που πέρσι τέτοια εποχή μπορεί όχι σε ναρθηκα αλλά με το ατύχημα πήγαινα κουτσαίνοντας και με βάπτιση να ετοιμάζεται και να είμαι έτσι.. Τελικά περνάνε και απορείς πως τα καταφέρνες, δυστυχώς μόνο ο χρόνος και υπομονή φτιάχνουν τα πράγματα. Μόνο για τα Χριστούγεννα θα σου πω είναι νωρίς. Μπόρα είναι, θα περάσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικα Ελπιδα μου! Ολα θα πανε καλα ναι!!! Δοξα το Θεο που ειναι περαστικα αυτα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ περαστικά Ελπίδα μου!!!Εισαι τυχερή που έχεις τόσους να σε φροντίζουν και να σε αγαπούν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαργαρίτα
Περαστικά και υπομονή κορίτσι μου. Κι εμείς το καλοκαίρι ο συνονόματος σύζυγος Αντώνης έπεσε με το ποδήλατο και συνέτριψε τον αγκώνα του. Έκανε 2 χειρουργεία και τώρα επίπονες φυσικοθεραπειες αλλά δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε δει πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Θέλει πολύ χρόνο και πολύ δουλειά ακόμη και είναι και το δεξί. Ένα πάντως που έχω να σε συμβουλεψω είναι να πάρεις από μαγαζί με ορθοπεδικά την ειδική σακούλα για το μπάνιο. Κοστίζει λίγο κι εμάς μας έσωσε! Κλείνει γύρω από το πόδι (χέρι στην περίπτωση μας) τόσο καλά που τουλάχιστον θα μπορείς να απολαμβάνεις ένα χαλαρωτικό μπανάκι χωρίς άγχος. Καλή δύναμη και θετική σκέψη που την έχεις ήδη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ βρε Ελπιδακι τετοια να ναι μονο!!!και περαστικα!ξερω ειναι εκνευριστικο αλλα υπαρχουν κ χειροτερα (στο λεω εγω που τα εχω μες το σπιτι μ!)...προσοχηηηη πολυ αλλη φορα κ ελπιζω να ναι το τελευταιο πραγμα που σε ταλαιπωρει κ σε στεναχωρει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ το μόνο που μπορώ να κάνω για σένα είναι να σου στείλω μια τεράστια αγκαλιά και ολη μου την θετική μου ενέργεια για να γυρίσει. Γιατί θα γυρίσει. Πάντα κύκλους κάνει... Μακάρι να μέναμε κοντά να σε βοηθήσω με την μετακόμιση τώρα που έχω γινει expert!!! Ακόμα ανοίγω κούτες από την δεύτερη μετακόμιση μας μέσα σε 10 μήνες! Και να φανταστείς την έκανα ολομόναχη με τα παιδιά σε σχολική περίοδο και την μια και την άλλη. Γι αυτό σου λέω... Μια χαρά βοηθός σου θα ήμουν. Μια απορία μόνο έχω : πώς κατάφερες να γράψεις ΚΑΙ ανάρτηση;;;;;; Περαστικά σου μωρέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο τέλος μιλάς σωστά!! Έχεις καθε δικαίωμα βέβαια να αγανακτεις και να αγχώνεσαι μα προσπάθησε να το δεις θετικά και να χαλαρώσεις. Κανε σχέδια, μάζεψε ιδέες για τα Χριστούγεννα, (οχι δεν είναι νωρίς, συμφωνώ), ξεκουρασου και ολα θα μπούνε πάλι σε ρυθμό, ναι;;; Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά και πολλά φιλιά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερασρικά βρε κορίτσι!!!!! Σιδερένια!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά κοριτσάκι μου, τί πράγμα αυτό να συμβαίνουν όλα μαζί !! Εύχομαι καλό κουράγιο στη μανούλα σου και σε σένα και κάθε φιλί βάλσαμο του Νικόλα να σε φέρνει πιο κοντά στην ανάρρωση!! Σιδερένια Ελπίδα μου! Πολλά φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ βρε κοριτσάκι μου, περαστικα σου και μην το βάζεις κάτω! Το ποδαράκι σου θα γίνει καλά, και όλα στο σπίτι θα φτιαχτούν, θα το δεις! Αφού έχεις τέτοιο γλυκό αγόρι να σε φροντίζει, μη φοβάσαι τίποτα!
ΑπάντησηΔιαγραφή(μα ασορτί το παπούτσι με το πεντικιούρ;;; τουλάχιστον το ατύχημα σε βρήκε στυλατη, να τα λέμε κι αυτά!)
Μην αγχώνεσαι βρε κορίτσι... δεν είναι εύκολο, το ξέρω αλλά ότι έγινε έγινε και ευτυχώς είναι κάτι που ξεπερνιέται :) Μη χάνεις το χαμόγελο σου και προσπάθησε να διατηρήσεις την ηρεμία σου τώρα, στα δύσκολα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς έχεις ανθρώπους που σε αγαπούν, σε νοιάζονται και που με προθυμία θα σηκώσουν το βάρος που κανονικά θα σήκωνες εσύ.
Είμαι σίγουρη ότι αυτή η ατυχία θα εξισορροπήσει με κάτι πολύ καλό :)
Σε φιλώ πολύ και σου στέλνω όλη μου τη θετική ενέργεια!
Περαστικα σου βρε Ελπιδακι...ξερω τι ειναι να εχεις χιλιες δουλειες και να μην μπορεις να κανεις τιποτα...και να σου ερχεται να σκασεις...Καλη αναρρωση σου ευχομαι και ειμαι σιγουρη οτι τελικα ολα θα γινουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλια!
Περαστικά Ελπίδα μου... Καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Αλλά θα περάσει κι αυτό, και στο μεταξύ, μπορεί να μη μπορείς να κάνεις τις δουλειές σου, αλλά μπορείς να απολαύσεις το Νικολάκη και να παίξεις μαζί του...και φυσικά να κάνεις ετοιμασίες (έστω και σαν ιδέες στην παρούσα φάση) για τα Χριστούγεννα! Όχι, δεν είναι νωρίς. Ποτέ δεν είναι νωρίς. χεχε
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια!!
Περαστικά σου Ελπίδα, εύχομαι να το ξεπεράσετε σύντομα και να είστε όπως πρίν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπιδάκο μου περαστικά και γρήγορα εύχομαι!!!!Μη σε νοιάζει για τίποτα όλα θα γίνουν! Λίγο υπομονή κάνε μόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπιδάκι περαστικά και απο εδώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που θέλω από χθές βράδυ να σου πω είναι ότι λατρεύω το παπουτσάκι και το ασορτί νυχάκι! Χτυπημένη αλλά πάντα με στύλ αγαπημένη!
Σε φιλώ!
Αχ βρε Ελπίδα μου!!!! Τι έπαθες βρε κοριτσάκι! Περαστικά και αγύριστα όσο πιο γρήγορα γίνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε νιώθω απόλυτα. Έχω πάθει διάστρεμμα σοβαρό πριν κάτι χρόνια και ήμουν με πατερίτσες 2 εβδομάδες. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολα είναι όλα. Και ειδικά στη δική σου φάση με όλες αυτές τις ανοικτές δουλειές, με μετακόμιση και μαθήματα και με ένα μικρό παιδί είναι πάρα πολύ δύσκολα. Υπομονή. Όλα θα περάσουν.
P.S. Να κάνεις καταγγελία στο δήμο παίζει; Για τη λακούβα εννοώ. Και να αποζημιωθείς. Ή είναι ουτοπικό στη χώρα μας κάτι τέτοιο;
Όπως το είπες Ελπίδα μου, το δικό σου είναι προσωρινό! τι να πουν και άλλοι άνθρωποι με μόνιμα προβλήματα! σπαστική κατάσταση δεν λέω, αλλά τουλάχιστον δεν είναι τίποτα που δεν αντιμετωπίζεται! όσο για την μάνα και εγώ έτσι νιώθω για τα ''χωσίματα' της δικιάς μου αλλά έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι θα τα ξεπληρώσω αργότερα και στην ίδια την μάνα μου, και ως μαμά των παιδιών μου και ως γιαγιά στα εγγόνια μου (ελπίζω)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ Ελπίδα μου! Περαστικά! Όλα καλά θα πάνε, αλήθεια σου λέω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Κοριτσάκι μου τι κρίμα. Περαστικά σου και να σου πω εγω στη θέση σου θα ζητούσα ο δήμος να σναλάβει την ευθύνη του εφόσων ήταν ευθύνη του ο δρόμος. Καλή ευκολία τωρα σε όλο αυτό που περνάς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά βρε Ελπίδα... μήνυση να κάνεις για τους ο Θεός να τους κάνει δρόμους...Πολλά φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά! Εύχομαι όλα να πάνε καλά από δω και πέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 'χει ο μήνας μου φαίνεται, τι ατυχίες μαζεμένες! Πολύ στεναχωρέθηκα όταν είδα τη φωτο, περαστικά βρε Ελπίδα μου και αγύριστα! Ευτυχώς έχεις και τη μαμά σου, κάνε υπομονή και όλα θα περάσουν! Σε γλυκοφιλώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστω πολυ κοριτσακια μου!! οι ευχες και τα σχολια σας μου εφτιαξαν τη διαθεση.. χεχεχε.. Καταγγελια και αποζημιωση δεν παιζει στη χωρα μας.. Αλλωστε ημουν μονη μου.. οποτε δυσκολο το βλεπω.. Κανω υπομονη προς το παρον και προσπαθω να σκεφτομαι θετικα!! πολλα φιλια σε ολους
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρες και από μένα γλυκιά Ελπίδα
ΑπάντησηΔιαγραφήγρήγορα να το αφήσεις πίσω στου...
φιλιά
Μαρινα
ευχαριστω πολυ!!
ΔιαγραφήΤώρα είδα αυτή την ανάρτηση. Την είχα χάσει για κάποιο λόγο. Πόσες φορές μας έχει αγανακτήσει έτσι το καλό μας το κράτος. Πφφφ Σιδερένια…
ΑπάντησηΔιαγραφή