Το λέω συχνά και το ξαναλέω... Όταν κάνεις σχέδια.. κάποιος εκεί πάνω (ή μήπως εκεί κάτω;;;) γελάει... Γιατί συνήθως όλο και κάτι θα πάει στραβά... (νόμος του Μέρφι...)
Κάπως έτσι κι εμείς το τελευταίο διάστημα.. Σαν σε τρενάκι στο λούνα πάρκ... Μια κάτω.. μια πάνω..
Βρήκαμε επιτέλους σπίτι και ξεκινήσαμε τη διαδικασία της μετακόμισης.. Έχουμε ατελείωτα πράγματα... (μα πως και πότε μαζεύτηκαν όλα αυτά;;; Και κυρίως.. Που θα μπούνε;;;;) Και ξαφνικά, στην παλιά πολυκατοικία, αποφασίζουν να ρίξουν τσιμέντο στο πάρκινγκ για να το φτιάξουν...Οπότε όχι πια θέση πάρκινγκ.. Ο δρόμος κεντρικός και πολυσύχναστος.. Το παρκάρισμα ανύπαρκτο.. Να μην βρίσκουμε χώρο να αφήσουμε το αυτοκίνητο για κουβαλήσουμε πράγματα.. Ο Αντώνης να λείπει εκτάκτως εκτός Ελλάδας για δουλειά.. οπότε κάτι βιδώματα και μερεμέτια δεν μπορούσαν να γίνουν..
Όπως και να έχει μετακομίζουμε... Αρχίζουμε να μπαίνουμε σε τάξη σιγά σιγά... Και ξαφνικά βγαίνει πολύ υγρασία στους τοίχους... (Που απ' ότι μάθαμε πάντα είχε μεγάλο πρόβλημα το σπίτι.. άλλα όταν το νοικιάσαμε δεν φαινόταν τίποτα..) Άντε λέμε.. θα δούμε τι θα κάνουμε.. Έρχονται και αργίες.. Θα κουβαλήσουμε μερικά πράγματα από το παλιό σπίτι που είχαν ξεμείνει.. Θα τακτοποιήσουμε το καινούριο.. θα ξεκουραστούμε...θα πάμε καμιά βόλτα.. Είναι και γιορτή .. Θα πάμε στην παρέλαση.. Να δούμε και μερικούς φίλους..
Και τότε ήρθε και το αποκορύφωμα... Το κερασάκι στην τούρτα..
Του Νικόλα του αρέσουν τα παιχνίδια με τα γράμματα.. κι ας είναι πιο απλά... Κι ας διαβάζει κανονικά εδώ κι ένα χρόνο σχεδόν..(κουκουβά.. Όπως και η μαμά του δηλαδή..χεχεχε) από τότε που ήταν 3,5 .. (το πως τα κατάφερε είναι μια άλλη ιστορία..)
Ένα τέτοιο παιχνίδι - δραστηριότητα είναι το σημερινό...
Κοντεύει μήνας από την τελευταία μου ανάρτηση.. Ένας μήνας γεμάτος τρέξιμο και κούραση.. μιας και είμαστε σε φάση μετακόμισης.. Κι αυτό σημαίνει πολλές πολλές κούτες με απίστευτα πολλά πράγματα (μα πως μαζεύτηκαν όλα αυτά..;;) , με πολύ καθάρισμα, με πολύ κουβάλημα και πολύ μαστόρεμα και πολύ μέτρημα για να βρούμε μια θέση στο καινούριο σπίτι για όλα (ή σχεδόν όλα) μας τα πράγματα.. Ευτυχώς ο Νικόλας πάει στο νηπιαγωγείο το πρωί κι έτσι έχω ένα 4ωρο εργασίας και χαράς... Το απόγευμα μαθήματα και το βράδυ γυρνάω τόσο κομμάτια που μερικές φορές δεν προλαβαίνω ούτε να ανοίξω τον υπολογιστή..
Τουλάχιστον πρόλαβα -πριν αρχίσει το χάος- να ετοιμάσω μια συνταγή για το καινούριο Cook, craft, create που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες..
Μια συνταγή που πραγματικά την αγάπησα πολύ γιατί είναι άκρως φθινοπωρινή με υπέροχη γεύση κολοκύθας και κανέλας.. Και που δεν έμεινε ψίχουλο...
Είμαι η Ελπίδα, ή αλλιώς.. η μαμά του Νικόλα. Νηπιαγωγός κατά βάθος-καθηγήτρια αγγλικών κατά λάθος, φανατική βιβλιοφάγος, ερασιτέχνης φωτογράφος, παθιασμένη ζαχαροπλάστισσα (με αδυναμία στη σοκολάτα), ανήσυχη crafter και μαμά Blogger. Καλλιτεχνικό και ανήσυχο πνεύμα δηλαδή.. Μου αρέσει να καταπιάνομαι με πολλά και διαφορετικά πράγματα.. Να δοκιμάζω, να φτιάχνω, να δημιουργώ .. για μένα και όσους αγαπώ. Το two boys and hope είναι η δική μου γωνιά στον κόσμο, το προσωπικό μου διαδικτυακό ημερολόγιο.. Εκεί θα με βρείτε , μαζί με το Νικόλα, να μοιράζομαι την καθημερινότητά μας, τις σκέψεις και τις ιδέες μου, τα παιχνίδια και τις κατασκευές που φτιάχνουμε, τις πολύχρωμες καλλιτεχνικές μας ανησυχίες, τις αγαπημένες μας συνταγές, τα βιβλία που ξεχωρίζουμε. Ότι αγαπάμε και θέλουμε να το προτείνουμε και να το μοιραστούμε !!!