In English soon
Ανακάλυψα τα blog και το blogging πριν πολλά χρόνια..φοιτήτρια ακόμα.. Μου άρεσαν οι φωτογραφίες τους, οι καθημερινές ιστορίες τους, το παράθυρο που άνοιγαν σε ένα κόσμο διαφορετικό..Διάβαζα πάντα ξένα blog τότε..ίσως και γιατί δεν είχα βρει κάποιο ελληνικό που να με ενδιαφέρει..Μέχρι που ανακάλυψα και ελληνικά blog.. όπως αυτό της Άσπας, της Κατερίνας, της Βέρας, της Λίτσας, της Ολίβιας, της Κατερίνας και της Κάλης..και τόσα άλλα που ανακάλυψα μέσα από αυτά..κι άλλα που ανακάλυψα πιο πρόσφατα... Παρακολουθώ περισσότερα από 200 blog..ελληνικά και ξένα. Είμαι blogoμανής τελικά ε; Και τα έχω διαβάσει όλα...από την αρχή μέχρι το τέλος..Μπορεί να μην γράφω πάντα σχόλια σε όλα αλλά τα διαβάζω όλα..Είναι η παρέα μου...η γειτονιά μου..Φτιάχνω τον πρωϊνό καφέ μου..αφήνω το Νικόλα να ασχοληθεί με τα παιχνίδια του ή να ζωγραφίσει...και για μισή ωρίτσα (λέμε τώρα) μπορώ να μάθω τα νέα της γειτονιάς..Μπαίνω στα σπίτια τους, βλεπω τι μαγειρεύουν, τι έφτιαξαν, τι κάνουν τα πιτσιρίκια τους, τι καιρό κάνει εκεί που μένουν, τι έκαναν το Σαββατοκύριακο, τι σχέδια κάνουν για το πάρτυ των παιδιών...Στην οθόνη μου ανοίγει ολόκληρη η γειτονιά με τα σπιτάκια τους.. Μαγικό πράγμα το διαδίκτυο..Μιλάς με κόσμο που δεν ξέρεις, δεν έχεις δει, ίσως και να μην δεις και ποτέ αλλά μερικές φορές τους νιώθεις πιο κοντά κι από τους κοντινούς..
Πριν ένα χρόνο και κάτι, άρχισα να γράφω κι εγώ στο δικό μου blog. Έστησα το σπιτάκι μου στη γειτονιά κι άνοιξα τα παράθυρα...Κι από τότε ουυυυ.... μπαίνει συνέχεια κόσμος.. Να δει τι κάνουμε και τι φτιάχνουμε και τι μαγειρεύουμε και πως περνάμε και μας σκέφτονται και ανησυχούνε για μας και μας συμβουλεύουν και μας εύχονται...Μια παρέα..μια γειτονιά...
Ο Αντώνης δεν το καταλαβαίνει όλο αυτό.. Πιστεύει οτι παίζω κι ότι ίσως έπρεπε να ασχολούμαι με άλλα πιο σοβαρά πράγματα.. Όμως για μένα είναι μια διέξοδος.. το παράθυρο για να το σκάω από τους 4 τοίχους του σπιτιού μου..για να έχω χρόνο για μένα..να μπορώ να σκεφτώ όμορφα πράγματα.. Πως όταν λες τους φόβους ή τις ανησυχίες σου σε κάποιον, αρχίζουν να φαίνονται όλο και πιο μικροί..Ή όταν μοιράζεσαι τη χαρά σου και γίνεται όλο και μεγαλύτερη;;
Και τώρα γιατί τα γράφω όλα αυτά..;; Γιατί αυτές οι γειτονιές από ψηφιακές γίνονται και κανονικές..Ναι ναι, για τη συνάντηση στην Αθήνα λέω..Και το μόνο που έχω να πω είναι.. ΖΗ ΛΕΥ Ω ..ΖΗ ΛΕΥ Ω !! Με την καλή έννοια φυσικά.. Ζηλεύω που δεν θα μπορέσω να είμαι εκεί και να ακούσω τα κορίτσια που θα μιλήσουν και που δεν θα έχω την ευκαιρία να δω και όλες τις άλλες απο κοντά..Λυπάμαι που τα άθλια οικονομικά μας δεν μου επιτρέπουν να κατεβώ στην Αθήνα αυτή τη στιγμή..Αλλά για να πω και όλη την αλήθεια - όπως και να'χει δεν θα μπορούσα να πάω φέτος..γιατί η συνάντηση πέφτει την ημέρα των γενεθλίων του Νικόλα μου και θα έχουμε κι εμείς πάρτυ.. Οπότε δεν λυπάμαι και τόσο πολύ που θα χάσω το άλλο..
Γι' αυτό λοιπόν θέλω να τονίσω ..οτι περιμένω πολλές πολλές - μα πάρα πολές φωτογραφίες, και βίντεο και αναρτήσεις και συνεχής ενημέρωση της βραδιάς..από όλες σας εεε;;; Να νιώθουμε σαν να ήμασταν εκεί κι όσες δεν θα μπορέσουμε να έρθουμε στη γιορτή...ε;;
Πριν ένα χρόνο και κάτι, άρχισα να γράφω κι εγώ στο δικό μου blog. Έστησα το σπιτάκι μου στη γειτονιά κι άνοιξα τα παράθυρα...Κι από τότε ουυυυ.... μπαίνει συνέχεια κόσμος.. Να δει τι κάνουμε και τι φτιάχνουμε και τι μαγειρεύουμε και πως περνάμε και μας σκέφτονται και ανησυχούνε για μας και μας συμβουλεύουν και μας εύχονται...Μια παρέα..μια γειτονιά...
Ο Αντώνης δεν το καταλαβαίνει όλο αυτό.. Πιστεύει οτι παίζω κι ότι ίσως έπρεπε να ασχολούμαι με άλλα πιο σοβαρά πράγματα.. Όμως για μένα είναι μια διέξοδος.. το παράθυρο για να το σκάω από τους 4 τοίχους του σπιτιού μου..για να έχω χρόνο για μένα..να μπορώ να σκεφτώ όμορφα πράγματα.. Πως όταν λες τους φόβους ή τις ανησυχίες σου σε κάποιον, αρχίζουν να φαίνονται όλο και πιο μικροί..Ή όταν μοιράζεσαι τη χαρά σου και γίνεται όλο και μεγαλύτερη;;
Και τώρα γιατί τα γράφω όλα αυτά..;; Γιατί αυτές οι γειτονιές από ψηφιακές γίνονται και κανονικές..Ναι ναι, για τη συνάντηση στην Αθήνα λέω..Και το μόνο που έχω να πω είναι.. ΖΗ ΛΕΥ Ω ..ΖΗ ΛΕΥ Ω !! Με την καλή έννοια φυσικά.. Ζηλεύω που δεν θα μπορέσω να είμαι εκεί και να ακούσω τα κορίτσια που θα μιλήσουν και που δεν θα έχω την ευκαιρία να δω και όλες τις άλλες απο κοντά..Λυπάμαι που τα άθλια οικονομικά μας δεν μου επιτρέπουν να κατεβώ στην Αθήνα αυτή τη στιγμή..Αλλά για να πω και όλη την αλήθεια - όπως και να'χει δεν θα μπορούσα να πάω φέτος..γιατί η συνάντηση πέφτει την ημέρα των γενεθλίων του Νικόλα μου και θα έχουμε κι εμείς πάρτυ.. Οπότε δεν λυπάμαι και τόσο πολύ που θα χάσω το άλλο..
Γι' αυτό λοιπόν θέλω να τονίσω ..οτι περιμένω πολλές πολλές - μα πάρα πολές φωτογραφίες, και βίντεο και αναρτήσεις και συνεχής ενημέρωση της βραδιάς..από όλες σας εεε;;; Να νιώθουμε σαν να ήμασταν εκεί κι όσες δεν θα μπορέσουμε να έρθουμε στη γιορτή...ε;;
Καλό Σαββατοκύριακο !!!
