Που κοιμάται το παιδί..

Ο Πάρις κοιμόταν σχεδόν κάθε βράδυ μαζί μας μέχρι που έκλεισε τα 4. Όταν ήταν μωρό τον παίρναμε εμείς μαζί μας γιατί μας άρεσε να τον έχουμε ανάμεσά μας και - κατά ένα παράξενο τρόπο - νανουριζόταν από το ροχαλητό το Χρήστου (μνήσθητι μου, Κύριε !!!) Όταν μεγάλωσε, έπεφτε κανονικά στο κρεβάτι του, αλλά μέσα στην νύχτα σηκωνόταν κι ερχόταν σ' εμάς. "Μαμά, θέλω να μπω στη φωλιά μου" έλεγε και χωνόταν στο πάπλωμα :-). Ποτέ δεν τον αποπήραμε, ποτέ δεν τον διώξαμε. Κάποια στιγμή, απλά σταμάτησε να έρχεται.

Ο Ορέστης αγαπούσε από μικρός να έχει τον δικό του χώρο για τον ύπνο, οπότε έχει κοιμηθεί ελάχιστα βράδια μαζί μας (κι αυτό όταν ήταν άρρωστος, για να τον προσέχουμε). Το αγαπάει το κρεβάτι του και το δείχνει. Αλλά τον μεσημεριανό ύπνο τα Σαββατοκύριακα που είμαστε σπίτι θέλει να τον απολαμβάνει ΜΟΝΟ αγκαλιά με την μαμά στο μεγάλο κρεβάτι (το δικό μας). Αλλιώς δεν πάει με τίποτα. Κι η μαμά, φυσικά, άλλο που δεν θέλει - χεχεχεχεεε !!!

συμβαίνει αυτό στο πρώτο μας παιδί!οι νέες μαμάδες φοβούνται μην τυχόν πάθει κάτι στον ύπνο τους και είμαστε συνεχεια από πάνω του! έτσι ημουν κι εγω μεχρι τα 2 χρόνια του μεγάλου! κουράστηκαααααααα πάρα πολύ! όταν γέννησα τα δίδυμα ούτε καν πλησίαζα στην κούνια τους χαχαχαχα μόνο να τα ταϊσω και έφευγα κατευθείαν,ούτε όταν έκλαιγαν δεν πήγαινα ,αφού ρωτησα και τον πανεπιστημιακό γιατρό που τα παρακολουθούσε ,αν θα πάθαιναν κάτι από το κλάμα!!! τίποτα δεν παθαίνουν ,μου είπε!
εσύ το απολαμβάνεις βλέπω ,εγώ δεν άντεχα!

εμένα Ελπίδα μου με ξετρέλαναν όλες οι φωτογραφίες του Νικόλα με όλες τις εκδόσεις ύπνου,τι μπουτάκια είναι αυτά,τι μαγουλάκια για πολλά φιλάκια....!!!αφού όλα τα σχέδια υπνού ναυάγησαν απόλαυσε το λοιπόν,σε λίγο καιρό θα σε διώχνει αυτός από το κρεβάτι και έτσι θα αλλάξουν τα πράγματα!!!!φιλάκια στο Νικόλα!!!

Εγω τα εχω γραψει και στο μπλογκ μου πολλες φορες, η ταλιμπανουλα ειναι 2+ και δεν εχει υπαρξει νυχτα που δεν εχει κοιμηθει μαζι μου, οχι απο αναγκη αλλα επειδη ετσι μας αρεσει. Έκανα και εγω καποιες προσπαθειες να την βαλω στην κουνια της -κυρίως μεσημερια- αλλά οχι οτι το προσπαθησα αρκετα. Ακόμα και τώρα που η κοιλια μου ειναι τουρλα και η μικρη αρκετα μεγαλοσωμη για την ηλικια της, κοιμομαστε ολοι στο διπλο (απλα γυρναω πλευρο και φυσικα απο το βαρος μενω εκει ολη νυχτα αχααχαχα). Το πιθανότερο ειναι ότι θα τα βαλω και τα δυο μαζι στο δωματιο τους, να φαω το ''πακετο'' μια και καλη...
Για αυτα που εχεις ακουσει τα εχω ακουσει και εγω πολλακις...μπαινακης και βγαινακης που λενε..καθε μανα και παιδι ειναι μοναδικος συνδυασμος, ακόμα και η ίδια η μανα με καποιο αλλο παιδι της αποτελούν διαφορετικό συνδυασμό, επομένως μόνο οι δυο τους ξερουν τι τους ταιριαζει πραγματικα!

Καλημέρα Ελπιδάκι! Οι φωτογραφίες του Νικόλα από κάθε ηλικία είναι τέλειες!Κοιμάται σαν πασάς!
Εντάξει, το πόσο γέλασα με το "θα κοιμάται στο κρεβάτι μας μέχρι να πάει φαντάρος;" δεν περιγράφεται! Χαχα!

Εγώ πάλι τον Κωνσταντίνο από την πρώτη μέρα τον έβαλα στο δωμάτιο του...Το καλό της υπόθεσης είναι πως δεν έχει κανένα πρόβλημα που θα κοιμηθεί αρκεί να κοιμηθεί!Τις περισσότερες φορές θέλει στο κρεβάτι του και όταν θέλει να κοιμηθούμε αγκαλίτσα πάλι στο κρεβάτι του θέλει να πάω και όχι εκείνος στο δικό μας.
Μου αρέσει που τα πιτσιρίκια θέλουν το κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά( εκτός από το δικό μου!!!) το έκανα και εγώ μικρή...!Ίσως αισθάνονται περισσότερη ασφάλεια!Κι εγώ όταν γεννήθηκε η αδερφή μου πήγα στο δωμάτιο μου και κοιμήθηκα στο κρεβάτι μου γύρω στα 5!

Ελπίδα , κι εμένα ο Λευτέρης μου είχε θέμα με το κρεβάτι του. Μερικές φορές ξυπνούσε με το που τον έβαζα μέσα και άλλες ξυπνούσε όταν χτυπούσε στα κάγκελα.Έτσι αποφάσισα να τον βάλω σε μονό κρεβάτι. Από τότε σπάνια θα ξυπνήσει στη διάρκεια της νύχτας και αν ξυπνήσει τον παίρνω στο κρεβάτι μας.

Αχ Ελπίδα μου ευαίσθητο θέμα θίγεις και είμαι πάλι ξενυχτισμένη σήμερα... Η μπέμπα ποτέ δεν κοιμήθηκε στην κούνια της...από τη γέννησή της ο μόνος τρόπος να κοιμηθεί ήταν μετά από θηλασμό και στα χέρια μου. Έτσι καταλήξαμε στο co sleeping προκειμένου να...επιβιώσω! Μπορείς να φανταστείς τι έχω ακούσει από σχόλια ότι την κακομαθσίνω, εγώ όμως ποτέ δεν θα αφήσω το παιδί να κλαίει γα να " μάθει να κοιμάται μόνο του ". Το θέμα είναι δυστυχώς ότι η μπέμπα ναι μεν κοιμάται δίπλα μου και έχουμε εκτοπίσει τον μπαμπά στον καναπέ, αλλά ξυπνάει 4 με 5 φορές τουλάχιστον τη νύχτα, άλλοτε για να θηλάσει, άλλοτε για να πιπιλίσει, άλλοτε για να τσεκάρει ότι είμαι δίπλα της, άλλοτε για τη ζέστη και τα λόγια του παπά.... Και αφού δεν έχει πάρει ποτέ πιπίλα, ο μόνος τρόπος να αποκοιμηθεί είναι το στήθος...Οκτώ μήνες ξενύχτι Ελπίδα μου και συνεχίζουμε ακάθεκτες....

Εμείς την παίρνουμε στο κρεβάτι μας μόνο όταν είναι άρρωστη..και δεν βολεύεται με τίποτα, θέλει να απλωθεί στο κρεβάτι της! Ευτυχώς είναι πολύ καλόβολη στον ύπνο μέχρι στιγμής!

Θελει υπομονή και επιμονή απο εμάς. Εγώ σήμερα που είναι 3 και κάτι, είμαι πολύ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα. Δεν έχουν κοιμηθεί ποτέ στο κρεβάτι μας αν και ξυπνουσαν κάθε βράδυ για γάλα μέχρι να κλείσουν τα 3. Όμως κάθε φορά χωρίς φωνές και χωρίς μεταμεσονύκτιο δάλογο τα πήγαινα πίσω στο δικό τους κρεβάτι. Αυτό μπορεί και να γινότανε και 20 φορές σε ένα βράδυ, εκεί να δεις υπομονή που είχα. Απο μόνα τους κατάλαβαν οτι δεν καταφέρνουν τίποτα και σταμάτησαν. Όμως ούτε μια φορά δεν τα άφησα στο κρεβάτι μας... Τώρα όταν πάνω στο κραβάτι μας κάνουμε παιχνίδια, χαρές, αγκαλίτσες, διαβάζουμε παραμύθια αλλά όταν ερχεται η ώρα του ύπνου πάμε ο καθένας στο κρεβάτι του. Πλέον και τα παιδιά αυτό βλέπουν για φυσιολογικό.

Αχ αυτός ο ύπνος!
Κι εμείς έχουμε περάσει από πολλά στάδια και υποψιάζομαι ότι θα ακολουθήσουν και άλλα.
Μέχρι να γεννηθεί το μωρό, η Ιφιγένεια κοιμόταν μαζί μας. Όσες προσπάθειες κάναμε να τη βάλουμε στο κρεβατάκι της κατέληγαν με εκείνη να κλαίει σπαραχτικά και να κάνει εμετό από το πολύ κλάμα.
Αφού γεννήθηκε η μπέμπα μας, κοιμάται και η μεγάλη στο κρεβατάκι της για να μην είναι μόνη η μικρή της αδερφούλα, μιας που τις έχουμε στο ίδιο δωμάτιο.
Βέβαια πρέπει να είμαι δίπλα της μέχρι να κοιμηθεί και άμα ξυπνήσει κατά τα ξημερώματα την παίρνουμε στο κρεβάτι μας πάλι.
Δεν βαριέσαι καλά να είμαστε... θα μεγαλώσουν κάποια στιγμή τα ζουζούνια και θα θέλουν την ανεξαρτησία τους.
Φοβερές οι ξάπλες του Νικόλα στην 3η φώτο!
Φιλιά!

κι εγω με τα διδυμα κουραστηκα πολυ.τη ζημια πιστευω την εκαναν οι καλαθουνες.εκει μπηκαν με τη μια που γυρισαμε απο το μαιυτηριο.μεχρι 5 μηνων εκει.τις ειχε δεσει ο πατερας μου να ειναι σταθερες.μετα καροτσι....ο μεγαλος ευτυχως 18 μηνων μπηκε στην κουνια του.ο μικρος ακομα καροτσι.ετσι κοντουλης που ειναι τον χωραει ακομα.

Μου αρέσουν πολύ οι παραλλαγές που δοκίμασες!

Εγώ στον πρώτο έκανα παρόμοια, αλλά ευτυχώς όχι για πολύ!κατάλαβα νωρίς την αξία του co-sleeping!Στα άλλα δύο το εφάρμοσα αμέσως!Και ποτέ δεν τα άφησα να κλάψουν για να μάθουν!Τώρα το τι έχω ακούσει κι εγώ δεν λέγεται, αλλά ούτε που μου καίγεται καρφάκι... Να σημειώσω δε ότι κανένα απο τα δύο μεγάλα δεν είναι κολλημένα πάνω μας. Αντιθέτως είναι ανεξάρτητα πολύ. Τώρα έχουν πάει στο κρεβάτι τους πια και μένω με την μπεμπούλα μας που είναι σχεδόν 6 μηνών.Τι μεγάλη χαρά κάνω όμως όταν κανένα βράδυ έρχονται στο μεγάλο κρεβάτι όλα και κοιμόμαστε άλλος στα πόδια, άλλος πλάγια και όπου βρίσκει ο καθένας, δεν λέγεται!

Πέρα του οτι το βρίσκω εντελώς, μα εντελώς λάθος να κοιμόμαστε όλοι μαζί παρέα, δεν θα το άντεχα και με τίποτα. Θέλω την ησυχία μου και την άνεσή μου και όχι να τρώω κλωτσιές ή να έχω το νου μου μην πλακώσω κάποιον καθώς αλλάζω πλευρό.
Ο καθένας έχει τη θέση του. Και αυτό δεν στερεί κανέναν από τρυφερότητα, χάδια και αγάπη.

νομίζω οτι υποσυνείδητα σε "παίζει" Ελπιδάκι μου, κι εσύ το καταευχαριστιέσαι! Δεν κάνω κριτική - να μην παρεξηγηθώ. Άλλωστε ο κάθε γονιός κάνει αυτό που θεωρεί πιο σωστό για το παιδί του.
Ψάχνω όνομα και σήμα ... κάτι έχω ετοιμάσει, θα το δεις σύντομα ελπίζω!!!
Φιλιά στο αγόρι το όμορφο :)

Άσε Ελπιδάκι, το θέμα "που κοιμάται το παιδί" είναι μία πονεμένη ιστορία. Εμένα αποκοιμιέται ΠΑΝΤΑ μαζί μας στο κρεβάτι (ή με έναν από τους 2) και στη συνέχεια ή την αφήνω εκεί μαζί μας ή την πάω στην κούνια της.
Στην 1η περίπτωση θα κάνω πολύ άσχημο ύπνο από κλωτσιές/ μπουνιές και τα σχετικά.
Στην 2η περίπτωση, θα ξυπνήσει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ τα ξημερώματα (συνήθως μεταξύ 4-6 π.μ.) και θα θέλει να έρθει στο κρεβάτι.

Όσο για το Νικόλα σου, τι να πω!!! Μου έρχεται να του φάω τα μπουτάκια (ειδικά στις πρώτες φωτός που είναι στρουμπουλοειδή μωρουδιακά). Χαχαχα

Φιλάκια

Υπέροχη ανάρτηση, υπέροχη ιδέα! Πανέμορφες φωτογραφίες και οι συμβουλες σου ακριβώς όπως εγώ, έτσι ακριβώς σκέφτομαι. Να τον χαίρεσαι Ελπιδάκι μου ας είναι καλά κι ευτυχισμένος και το που κοιμάται δεν εχει ιδιαίτερη σημασία.

Όπως έγραψε κ κάποια κοπέλα παραπάνω, ειναι επειδή ειναι ο πρώτος και τον ζεις 100%!! Ειναι υπέροχο να κοιμάσαι με τα παιδάκια σου. Να τα αγκαλιάζεις, να ακους την ανάσα τους κ να τα σκεπάζεις όταν ξεσκεπάζονται. Φυσικά το ιδιο πάθαμε με την Αναστασια που ηταν πρωτη κ μας εκανε οτι ηθελε. Περνουσαμε καλα οσο ηταν μικρη. Μεγαλωνε ομως, μας εσπρωχνε, μας κλωτσουσε η ατιμη κ φυσικα δεν ειχαμε χρονο με τον συζυξ! Προσπαθησαμε πολλακις να την κοιμιζουμε στο κρεβατι της αλλα ουτε κατα διαννοια δεν κοιμοταν!
Μετα γεννηθηκε ο Παναγιωτης κ εκτος οτι δεν ειχα υπομονη, δεν ειχα κ δυναμεις για να κοψω αυτο το "φαινομενο". Οταν πηγαμε το μωρο στο δωματιο της, λυσσαξε η ατιμη (ηταν 2 τοτε) και μονη της ζητουσε να ειναι μαζι του. Οχι απο αγαπη φυσικα, αλλα απο ζηλια:)
Εφοσον σας αρεσει, να κανετε αυτο που σας κανει χαρουμενους. Οταν με το καλο ερθει το δευτερο παιδακι σας, θα το κοψει μονος του ειμαι σιγουρη. Αλλα ποτε δεν ξερεις, μπορει κ οταν παει φανταρος οπως ειπες και εσυ:)))

Ελπίδα μου, δεν νομίζω ότι υπάρχει μαγική συνταγή. Νομίζω ότι είναι δική μας απόφαση με την διαφορά ότι αλλάζει ο χρόνος ανάλογα με το χαρακτήρα του παιδιού. Την πρώτη μου κόρη την είχαμε στο κρεβάτι, την κουνάγαμε, μας είχαν φύγει τα χέρια. Δυσκολευτήκαμε αρκετά να την στείλουμε στο κρεβάτι της. Στην δεύτερη ήμασταν πιο προσεκτικοί, αλλά δεν χρειάστηκε γιατί ήθελε το κρεβάτι της. Κάθε φορά που την έπαιρνες αγκαλιά φρίκαρε, ούτε κουνήματα, ούτε τίποτα. Ο μικρός πάλι το ίδιο. Εντελώς ανεξάρτητος σε αυτό το θέμα. Πάντως στις φωτογραφίες είναι πολύ γλύκας!!!! Να τον χαίρεσαι:)

Στις πρώτες συμβουλες δεν θα διαφωνησω αλλα για να εφαρμοστούν πρέπει η χημεία μαμας - μωρου να είναι η κατάλληλη. Στο πρώτο πηγαίναμε περα δωθε τα δωματια ,στο δευτερο χερακι αντε και καμμια καθιστη αγκαλίτσα. Αλλα αν δεν βγει αυθορμητα δεν εχει νοημα να το συζητάς. Οσο για το κλάμα είμαι κάθετη. Ακου να κλαίει και να το αφήνω. Μα δεν μου πάει καρδιά. Ασε που για να ξυπνήσει ή είδε κάτι στον υπνο του, η ζεσταινεται ή πονάει άρα με χρειάζεται. Στο κρεβάτι μόνο αρρωστα τα παίρνω. Επίσης και εμάς στον δευτερο επαιζε πολύ η βαρκούλα του ψαρά μετα τα 3 γουρουνάκια βεβαια. Φιλάκια και καλόν υπνο αγκαλιά.

Σου έχω ένα βραβειάκι ... πέρνα να το παραλάβεις http://prettypartyideas.blogspot.gr/2013/07/blog-post_1.html

Τα πάντα έχουν σχέση με το πως νιώθει το παιδί.... Ο γιος μας, κοιμόταν μέχρι τριών μηνών στην καλαθούνα του. Μετά, μέχρι να χρονίσει, τον είχα στον κούνια του, δίπλα στο κρεβάτι μας. Μετά πήγαμε την κούνια του στο δωμάτιό του και κοιμόταν όλη νύχτα σερί..... Μέχρι που έγινε τριών ετών και άρχισε να ξυπνάει και να κλαίει.... Πηδούσε το κάγκελο και ταπ ταπ ταπ, άκουγα τις πατουσίτσες στο πάτωμα, ερχόταν και τρύπωνε ανάμεσά μας. Μέχρι που τελείωσε το νήπιο.... Και μετά το έκοψε μόνος του.... Η κόρη μας πάλι, από μωράκι ήθελε να είναι ανάμεσά μας..... Μέχρι που έγινε τεσσάρων ετών.... Εκείνη μάλιστα, τώρα που είναι πια έξι χρονών, κάποια βράδια, περίπου μια φορά τον μήνα, θέλει να κοιμάται μαζί μας.... Και τι έγινε; Σιγά... Σε λίγο καιρό θα το σταματήσει κι αυτό...

Ο Νικόλας είναι πολύ γλυκουλίνι μωρέ.....

Αχ Ελπιδάκι πως σε καταλαβαίνω..... Μην ακους κανεναν, να κάνεις ότι νιώθεις εσύ πως είναι καλύτερο για την δική σου οικογένεια!! Σε φιλώ γλυκά!! (αγαπώ πάντα τις φωτογραφίες σου!)

Έτσι ακριβώς είναι κ η κόρη μου μαζί στο κρεβάτι κ ο μπαμπάς στο άλλο δωμάτιο το παιδικό...τι να κάνω να πάει στο κρεβατάκι του;;εντωμεταξύ γέννησα προ ένα μινα ένα αγοράκι κ άντε να τη βγάλω από κοντά μου....εμενα προσωπικά χαρά μου να κοιμάμαι με το κοριτσάκι μου αλλά σκέφτομαι κ αυτόν τον έρημο τον πατέρα χαχαχα!!! Η φοτο του μπεμπι σου φιβερες!!!ακριβώς ότι κάνει ο Νικόλας σου κάνει κ η δικια μου κ ειναι2 χρόνων!!