Savoir vivre της παιδικής χαράς...

by - Παρασκευή, Οκτωβρίου 26, 2012

in English soon



Τώρα που ο Νικόλας έχει μεγαλώσει αρκετά προσπαθώ να πηγαίνουμε συχνά σε πάρκα και παιδικές χαρές...Κι εκεί μαζί με τα παιδιά υπάρχουν φυσικά και οι μαμάδες...Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν έχω συνηθίσει ότι είμαι μαμά (?) κι ας έχει περάσει 1,5 χρόνος..Ίσως επειδή από τους φίλους μας μόνο η φίλη μου η Βάσω έχει μικρό παιδί..(ευτυχώς άλλες δύο περιμένουν...) και δεν έχω συνηθίσει να μιλάω σε άλλες μαμάδες..Μερικές φορές νιώθω άβολα ή περίεργα ή δεν ξέρω τι να πω...

Τις προάλλες πήγαμε σε μια από τις παιδικές χαρές που έχει εδώ κοντά..Πήγαμε νωρίς το πρωί και ήμασταν μόνο εμείς..Ο Νικόλας επιθεώρησε όλα τα παιχνίδια ...




και κατέληξε στο αγαπημένο του..την τσουλήθρα φυσικά...Και μάλιστα ήταν πολύ βολική γιατί μπορούσε να ανέβει και να κατέβει ΜΟΝΟΣ του..(χεχε όχι άλλη γυμναστική για τη μαμά...)


Αφού παίξαμε μαζί αρκετή ώρα...τσουπ να σου κι ένα κοριτσάκι με τους γονείς του... Η μικρή ήταν ένα χρόνο πιο μεγάλη από το Νικόλα..Κάθισαν κι εκείνοι στο κιόσκι που είχαμε αφήσει κι εμείς τα πράγματα και κάποια στιγμή -αφού είχα ξεθεωθεί να κυνηγάω το Νικόλα που μάδαγε τους θάμνους και τα έδινε στο κοριτσάκι (είπαμε είμαστε ρομαντικοί τύποι..χαχα), καθίσαμε κι εμείς εκεί να φάει ο μικρός τη μπανάνα του..

..Και πιάσαμε τη κουβέντα..Δηλαδή η άλλη μαμά ξεκίνησε και σχολίασε ότι ο μικρός τρώει μόνος του ενώ εκείνη ακόμα την ταΐζει γιατί αλλιώς δεν τρώει..Της είπα ότι τα φρούτα τα αλέθω κι εγώ ακόμη..για να φάει περισσότερο αλλά του δίνω και στο χέρι διάφορα...φρούτα, μπισκότα, κέικ, ψωμάκι...Μετά τη ρώτησα κι εγώ πόσο μηνών είναι (ήταν έγκυος..) και μετά ... παύση και μια άβολη σιωπή... Οπότε σηκώθηκα κι εγώ και κυνηγούσα το Νικόλα...

Μετά από λίγο χαιρέτησα και φύγαμε για το σπίτι...Στο δρόμο το σκεφτόμουν...Συνυπάρχουμε μαζί με άλλες μαμάδες στους ίδιους χώρους..πάρκα, παιδικές χαρές... Θέλω να είμαι πιο κοινωνική αλλά ακόμα μου φαίνεται περίεργο να πιάνω κουβέντα σε αγνώστους... Δεν θέλω να γίνομαι ενοχλητική ή περίεργη ή κουραστική...Αλλά μου φαίνεται κάπως..να είμαι δίπλα δίπλα με κάποιον και να είμαστε "μούγκα", να κυνηγάμε μαζί τα πιτσιρικάκια μας και να μη πούμε ούτε μια λέξη...Ίσως υπάρχουν κανόνες τι να πεις και πως να ρωτήσεις και πόσες ερωτήσεις επιτρέπεται να κάνεις και μέχρι πόσα μπορείς να σχολιάσεις, πριν να θεωρηθείς ενοχλητική...

Εγώ πάντως κάνω αυτά:

  • Χαιρετάω πάντα. Και όταν πηγαίνω κι όταν φεύγω και υπάρχει κόσμος εκεί που καθόμαστε. "Καλημέρα, γεια σας, καλή συνέχεια, καλό μεσημέρι..." Το να είσαι ευγενικός δεν κάνει κακό...
  • Χαμογελάω πάντα. Πώς μπορώ να είμαι κατσούφα όταν είμαι βόλτα με το Νικόλα μου;;
  • Δεν συγκρίνω. Δεν μου αρέσει να συγκρίνω τα παιδιά...Τουλάχιστον όχι με το ύφος: "αααα εμάς ο Γιωργάκης ξέρει 5 γλώσσες, πιάνο και μπορεί να κάνει τρεις τούμπες στον αέρα..." Αλλά μια ανταλλαγή πληροφοριών δεν είναι κακή : "Ο Νικόλας έχει βγάλει σχεδόν όλα τα δόντια αλλά ακόμα του δίνω αλεσμένα φρούτα μερικές φορές.." ή "δεν τρώει πατάτες με τίποτα..ο δικός σου;;"
  • Απαντάω και ρωτάω. "Ναι το πρώτο μου είναι. Εσένα;" Ο δικός μου είναι 1,5 χρονών. Η μικρή σου πόσο είναι;" Για να συνεχίζεται η κουβέντα..Αν απαντήσεις ξερά..ο άλλος δεν σε ξαναρωτάει..
  • Δεν μονοπωλούμε τα παιχνίδια. Και δεν μου αρέσει όταν το κάνουν οι άλλοι. Τα παιχνίδια είναι για όλους και δυστυχώς δεν είναι αρκετά οπότε πρέπει να κάνουμε όλοι με τη σειρά...Ο Νικόλας πηγαίνει σε όλα αλλά ποτέ δεν κάθεται πάρα πολύ σε κάποιο γιατί βαριέται γρήγορα..Αλλά δίνουμε και τη σειρά μας όταν πρέπει..
  • Μοιράζομαι. Αν έχω μαζί μου μπισκότα ή σνακ δίνω και στα άλλα παιδάκια (αφού ρωτήσω τη μαμά εννοείται). Δεν είναι ωραίο να τρώει ο Νικόλας μπισκοτάκι και το διπλανό δίχρονο να κοιτάει με παράπονο. Το ξέρω γιατί ο Νικόλας είναι λιχουδάκος κι αν δει κάποιον να τρώει θέλει κι εκείνος..Και δεν κοιτάει απλά...Τώρα έχει αρχίσει και πλησιάζει με άγριες διαθέσεις...χαχα..Και όχι, δεν είναι επειδή είναι νηστικός...απλά είναι η ηλικία τέτοια..Τα θέλει όλα δικά του...
  • Παίζω μαζί του. Και δεν τον αφήνω μόνο του (εννοείται επειδή είναι μικρός ακόμα) γιατί καμιά φορά μπορεί να σπρώξει ή να χτυπήσει κάποιον ή να τον σπρώξουν κατά λάθος. Ακόμα δεν ξέρει να παίζει με άλλα παιδιά... Παίζουμε μαζί και δεν πάμε στα παιχνίδια που είναι για μεγαλύτερα παιδιά. Είμαι εγώ υπεύθυνη για τη συμπεριφορά του και θέλω να μάθει από νωρίς ότι παίζουμε όμορφα, δεν χτυπάμε τους άλλους, περιμένουμε τη σειρά μας.... Παίζουμε σωστά με τα παιχνίδια..δεν ανεβαίνουμε στην τσουλήθρα ανάποδα, δεν τα κλωτσάμε, δεν πατάμε με τα πόδια πάνω στην κούνια... Δεν μου αρέσει όταν "μικρά βανδαλάκια" κακομεταχειρίζονται τα παιχνίδια και οι μαμάδες τους αδιαφορούν πλήρως..
  • Δεν αφήνω σκουπίδια. Τα μαζεύω μετά μανίας γιατί με ενοχλεί απίστευτα να έχει σκουπίδια εκεί που παίζει το παιδί μου. Το θεωρώ εντελώς γαϊδουριά να τρως ή να πίνεις κάτι και να το αφήνεις εκεί...Για να μη μιλήσω για τα αποτσίγαρα που πετάνε οι "πολιτισμένοι γονείς"...Και εννοείται πως ότι πετάξει ο Νικόλας α) το μαζεύω εγώ γιατί εγώ είμαι υπεύθυνη γι' αυτόν ή β) τον προτρέπω να το μαζέψει αυτός και να το πετάξει στον κάδο..(ευτυχώς του αρέσει να πετάει "κακά" πράγματα στα σκουπίδια)
Γενικά προσέχω τη συμπεριφορά μου όταν είμαι με το παιδί. Ο Νικόλας τώρα βλέπει, ακούει και μιμείται τα πάντα.. Προσπαθώ λοιπόν να είμαι "ο άνθρωπος που θέλω να γίνει"..Έτσι δίνουμε το καλό παράδειγμα...



Καλό βράδυ να έχουμε...

You May Also Like

18 σχόλια

  1. Αχ τι ωραία που τα είπες!!! Εγώ γενικά είμαι λίγο αρνητικοί ή μάλλον τις βαριέμαι τις παιδικές χαρές! Και βαριέμαι ακριβώς αυτό... να βρίσκομαι με μαμάδες, να μιλάμε μόνο για παιδικά θέματα λες και δεν υπάρχει άλλλη ζωή γύρω μας. Εναν κανόνα που ξέχασες είναι ότι δεν καθόμαστε με τις ώρες στην κούνια ενώ υπάρχουν παιδάκια που περιμένουν. Με τρελαίνουν αυτές οι μαμάδες!!!! Γενικά πάντως να σου πω και την πικρή μου αλήθεια, την Μελίτα πιο πολύ ο Κώστας την πάει τα απογεύματα που δουλεύω...οπότε την γλύτωσα,χιχι! Σε φιλώ. Υ.Γ. Η μπλούζα στουμφάκι σούπερ!!!. Callie by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Κάλη μου..Ναι αυτή η μπλούζα και εμένα μου αρέσει..χεχε..

      Διαγραφή
  2. παντως να πω και εγω οτι μικρα βανδαλακια υπαρχουν χωρις να φταινε παντα οι γονεις...π.χ. οπως σου ειπα την προηγουμενη φορα ο μικρος της κουμπαρας μου εκει που θελει να αγαπαει τους παντες και θελει να τους φιλησει, και μαδαει τους θαμνους για κοριτσακια και αγορακια,εκει ειναι που βιδωνεται και τα αρπαζει απο τον λαιμο...και εκει κατι μαμαδες κοιτανε την κουμπαρα με μισο ματι, αλλα και αυτη νιωθει επισης πολυ ασχημα, ειδικα οταν για σιγουρα δεν υπαρχει τετοια συμπεριφορα στο σπιτι για μιμηση...η βαφτιστηρα μου ειναι αξιολατρευτη πχ...καλα ειναι και το λαδι...να μη το παινευτουμε...αλλα καταλαβαινεις... χαχα

    http://froghall-jewelleries.blogspot.co.uk/2012/10/giveaway.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχα σίγουρα η βαφτιστήρα σου θα είναι αξιολάτρευτη όπως η νονά της..Όσο για τον μικρούλη..εντάξει υπάρχουν και μερικές φορές που τα μικρά τρελαίνονται...Ευτυχώς η κουμπάρα νιώθει άσχημα..Υπάρχουν και μαμάδες πάντως που κάνουν οτι δεν βλέπουν την ώρα που το βανδαλάκι τους δημιουργεί πρόβλημα..

      Διαγραφή
  3. Όπως τα λες είναι. Κι εγώ βλέπω ότι οι περισσότερες μαμάδες δεν μιλάνε και η αλήθεια είναι ότι είναι περίεργο. Έτσι βρε παιδί μου λίγο small talk που λένε κι οι Άγγλοι, για να περάσει η ώρα.
    Καλά, αυτό που λες με τα αποτσίγαρα δεν υπάρχει! Εγώ τους τη λέω επιτόπου κι ας στραβώνουν!
    Φιλιά στο Νικολή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και σε κοιτάνε και με μισό μάτι...Οκ κι εγώ κάπνιζα κάποτε αλλά δεν τα πετούσα στην παιδική χαρα...

      Διαγραφή
  4. Γεια σου Ελπίδα, είμαι η Μαίρη, μαμά του Παύλου(4 χρονών) και της Άννας(18 μηνών). Ακριβώς τα ίδια αισθάνομαι κι εγώ στην παιδική χαρά. Προσπαθώ να πιάσω κουβέντα με τους άλλους γονείς, αλλά κάποια στιγμή η συζήτηση σκαλώνει και απλά καταλήγουμε να κυνηγάμε τα μικρά μας και να χαιρετιόμαστε στο τέλος. Κάθε φορά σκέφτομαι τι παραπάνω θα μπορούσα να πω ή να κάνω, αλλά καταλήγω κι εγώ προς το παρόν σε αδιέξοδο.
    Εμείς παίρνουμε πλέον και τα καλοκαιρινά σετ, κουβαδάκι, φτυαράκι, τσουγκράνα, στις παιδικές χαρές, γιατί τα δικά μου μόνο με την άμμο ασχολούνται!!!
    Α! Κι εμένα με ενοχλεί πολύ το θέμα του τσιγάρου δίπλα ακριβώς στα παιδιά που παίζουν και φυσικά το σβήσιμο στην άμμο. Προσπάθησα μια-δυο φορές ευγενικά να προτρέψω το γονιό που κάπνιζε να πάει λίγο πιο πέρα και να το πετάξει στον κάδο μετά, αλλά άκουσα και ειρωνικά σχόλια από πάνω.... Τι να πεις μετά; Και τι παράδειγμα δίνει στα δικά του αλλά και στα δικά μου παιδιά που τον βλέπουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Μαίρη μου και καλώς ήρθες στην παρέα...Για την άμμο και μένα τρελαίνεται..αλλά εδώ κοντά δεν έχει παιδική χαρά με άμμο...Αν και εδώ που τα λέμε αν είχε, σίγουρα θα είχε και αποτσίγαρα μέσα...Να περνάς να τα λέμε..:)

      Διαγραφή
  5. Ελπίδα μου οι καλοί τρόποι σου στην παιδική χαρά είναι γεγονός!
    πάντως καταλαβαίνω τις μαμάδες που είναι απόμακρες...υπάρχουν πολλά προβλήματα στις οικογένειες ,που δυστυχώς δεν αφήνουν τους γονείς ούτε στην παιδική χαρά να χαλαρώσουν!
    εμένα με κουράζουν μαμάδες που δεν σταματούν να μιλούν και είναι παντογνώστες!
    δεν αντέχω για πολύ...σηκώνομαι και πάω σε άλλο παγκάκι χαχαχαχαχα
    με σένα μια χαρά θα περνούσα όμως!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συμφωνώ απόλυτα σε όλα όσα γράφεις! Έχω δύο παιδάκια Αναστασία 6,5 και Παναγιώτης 5. Κάθε μέρα επισκεπτόμαστε τις κούνιες της γειτονιάς μας αλλά και άλλες φυσικά. Δυσκολία στην κουβέντα δεν μπορώ να πω ότι έχω συναντήσει αλλά σε όλα τα άλλα ναι! Σκουπίδια, σύγκριση παιδιών, μοίρασμα σνακ, μονοπώλιο παιχνιδιών, αποτσίγαρα! Καφρίλα all over! Αυτό που επίσης συναντώ συχνά είναι το εξής: Αν περάσει καποιος με το σκυλί του και κάνει τα κακά του, του φωνάζουν όλες οι "καθαρές" μαμάδες. Όταν όμως θέλουν τα παιδιά τους κακά, τα πάνε στα ίδια σημεία και τα κάνουν! Εκεί τρελαίνομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έχεις πολύ δίκιο! Εμένα αυτό που εκντευρίζει είναι όπως λες τα βανδαλάκια που ανεβαίνουν ανάποδα στην τσουλίθρα. Και αυτά που γεμίζουν την τσουλίθρα με χώμα ενώ μετά απ΄λίγο κάποια παιδάκια θα κάνουν τσουλίθρα. Μια φορά έτσι τα παρέσυρε τα δικά μου ένα άλλο κοριτσάκι και άρχισαν τις φτιαριές! Έγινε πυρ και μανία. Και ακόμα περισσότερο με τον μπαμπά του παιδιού που παρόλο που πήγα και έριξα τα χώματα και ¨μάλωσα΄τα δικά μου, στο δικό του δεν είπες τίποτα!
    Kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ειναι πολυ ωραιο να μιλας με αλλους αλλα συνηθως στην παιδικη χαρα κυνηγαω το πιτσιρικι. Εμενα δεν μου αρεσουν οι μαμαδες που ανακατευονται στα παιδια των αλλων και δεν κοιτανε τα δικα τους. Φιλακια πολλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τι πρωτότυπο post! Πριν 2-3 χρόνια πέρασα κι εγώ τη "φάση της παιδικής χαράς" μέχρι να πάει το παιδί σχολείο και μου έχει αφήσει πολλές γλυκιές αναμνήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ελπίδα μου καλημέρα και καλή εβδομάδα!
    Συμφωνώ απόλυτα με το savoir vivre της μαμάς, κάπως έτσι είμαι κι εγώ! Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δυσκολεύομαι να πιάσω κουβέντα με άγνωστους ανθρώπους και συνήθως περιμένω από τους άλλους να κάνουν την αρχή!
    Επίσης το μεγάλο μου άγχος είναι μήπως κάποιο παιδάκι γίνει πιο επιθετικό απέναντι στη μικρή ή μήπως εκείνη από τον ενθουσιασμό της δώσει καμιά σφαλιάρα...! Έτσι είμαι πάντα δίπλα της σε επιφυλακή!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ελπίδα μου καλημέρα! Τα παιδιά μου εμένα είναι πλέον μεγάλα (9 και 6 ετών). Έχουν μάθει πια τους "κανόνες συμπεριφοράς και ασφαλείας" σε χώρο με άλλα παιδιά και μόνο τους προσέχουμε να μην χτυπήσουν κατά λάθος κάποιο άλλο παιδί. Επίσης, μιας και τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο, αγγλικά, δραστηριότητες, όταν πηγαίνουμε σε γειτονικό πάρκο, όλο και κάποια γνωστή μαμά βλέπουμε "η μαμά της Ζένιας, ή η μαμά του Γιάννη, ή .......". Μου αρέσει πολύ να πιάνω κουβέντα με τις άλλες μαμάδες, το προτιμώ από το να κάθομαι σαν κούτσουρο μόνη μου σε ένα παγκάκι. Εκνευρίζομαι πολύ με όσους αφήνουν σκουπίδια, όσους πετάνε γόπες από τσιγάρα, όσους αφήνουν τα σκυλάκια τους (και τα παιδάκια τους) να λερώνουν και δεν τα μαζεύουν και όσους αφήνουν τα παιδιά να αλωνίζουν, πιάνουν ένα παγκάκι κι ένα καφέ και ξαναθυμούνται πως έχουν παιδιά την ώρα που φεύγουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ελπίδα μετά την παιδική χαρά, έλα απο μένα, που σε περιμένει κάτι.
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. καλησπέρα Ελπίδα και από μένα(σε βρήκα από τη Μαρία σοκατσού)
    να χαίρεσαι το όμορφο αυτό αγόρι,και πάντα να του μαθαίνεις καλούς τρόπους-)))))και εκείνος όταν θα μεγαλώσει,θα αποφασίσει μόνος του πως θα χειριστεί όλα αυτά που βλέπει και ακούει από τους γονείς του-))
    εμένα μεγάλωσε πλεον(17)
    πολλά φιλιά στέλνω.......-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΕΙ

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΕΙ
η καινούρια μας ομάδα για το παιδί και τις κατασκευές

Σελίδες

cookies

ANALYTICS