Savoir vivre της παιδικής χαράς...

Αχ τι ωραία που τα είπες!!! Εγώ γενικά είμαι λίγο αρνητικοί ή μάλλον τις βαριέμαι τις παιδικές χαρές! Και βαριέμαι ακριβώς αυτό... να βρίσκομαι με μαμάδες, να μιλάμε μόνο για παιδικά θέματα λες και δεν υπάρχει άλλλη ζωή γύρω μας. Εναν κανόνα που ξέχασες είναι ότι δεν καθόμαστε με τις ώρες στην κούνια ενώ υπάρχουν παιδάκια που περιμένουν. Με τρελαίνουν αυτές οι μαμάδες!!!! Γενικά πάντως να σου πω και την πικρή μου αλήθεια, την Μελίτα πιο πολύ ο Κώστας την πάει τα απογεύματα που δουλεύω...οπότε την γλύτωσα,χιχι! Σε φιλώ. Υ.Γ. Η μπλούζα στουμφάκι σούπερ!!!. Callie by anthomeli

παντως να πω και εγω οτι μικρα βανδαλακια υπαρχουν χωρις να φταινε παντα οι γονεις...π.χ. οπως σου ειπα την προηγουμενη φορα ο μικρος της κουμπαρας μου εκει που θελει να αγαπαει τους παντες και θελει να τους φιλησει, και μαδαει τους θαμνους για κοριτσακια και αγορακια,εκει ειναι που βιδωνεται και τα αρπαζει απο τον λαιμο...και εκει κατι μαμαδες κοιτανε την κουμπαρα με μισο ματι, αλλα και αυτη νιωθει επισης πολυ ασχημα, ειδικα οταν για σιγουρα δεν υπαρχει τετοια συμπεριφορα στο σπιτι για μιμηση...η βαφτιστηρα μου ειναι αξιολατρευτη πχ...καλα ειναι και το λαδι...να μη το παινευτουμε...αλλα καταλαβαινεις... χαχα

http://froghall-jewelleries.blogspot.co.uk/2012/10/giveaway.html

Όπως τα λες είναι. Κι εγώ βλέπω ότι οι περισσότερες μαμάδες δεν μιλάνε και η αλήθεια είναι ότι είναι περίεργο. Έτσι βρε παιδί μου λίγο small talk που λένε κι οι Άγγλοι, για να περάσει η ώρα.
Καλά, αυτό που λες με τα αποτσίγαρα δεν υπάρχει! Εγώ τους τη λέω επιτόπου κι ας στραβώνουν!
Φιλιά στο Νικολή

Γεια σου Ελπίδα, είμαι η Μαίρη, μαμά του Παύλου(4 χρονών) και της Άννας(18 μηνών). Ακριβώς τα ίδια αισθάνομαι κι εγώ στην παιδική χαρά. Προσπαθώ να πιάσω κουβέντα με τους άλλους γονείς, αλλά κάποια στιγμή η συζήτηση σκαλώνει και απλά καταλήγουμε να κυνηγάμε τα μικρά μας και να χαιρετιόμαστε στο τέλος. Κάθε φορά σκέφτομαι τι παραπάνω θα μπορούσα να πω ή να κάνω, αλλά καταλήγω κι εγώ προς το παρόν σε αδιέξοδο.
Εμείς παίρνουμε πλέον και τα καλοκαιρινά σετ, κουβαδάκι, φτυαράκι, τσουγκράνα, στις παιδικές χαρές, γιατί τα δικά μου μόνο με την άμμο ασχολούνται!!!
Α! Κι εμένα με ενοχλεί πολύ το θέμα του τσιγάρου δίπλα ακριβώς στα παιδιά που παίζουν και φυσικά το σβήσιμο στην άμμο. Προσπάθησα μια-δυο φορές ευγενικά να προτρέψω το γονιό που κάπνιζε να πάει λίγο πιο πέρα και να το πετάξει στον κάδο μετά, αλλά άκουσα και ειρωνικά σχόλια από πάνω.... Τι να πεις μετά; Και τι παράδειγμα δίνει στα δικά του αλλά και στα δικά μου παιδιά που τον βλέπουν;

Ελπίδα μου οι καλοί τρόποι σου στην παιδική χαρά είναι γεγονός!
πάντως καταλαβαίνω τις μαμάδες που είναι απόμακρες...υπάρχουν πολλά προβλήματα στις οικογένειες ,που δυστυχώς δεν αφήνουν τους γονείς ούτε στην παιδική χαρά να χαλαρώσουν!
εμένα με κουράζουν μαμάδες που δεν σταματούν να μιλούν και είναι παντογνώστες!
δεν αντέχω για πολύ...σηκώνομαι και πάω σε άλλο παγκάκι χαχαχαχαχα
με σένα μια χαρά θα περνούσα όμως!!!

Συμφωνώ απόλυτα σε όλα όσα γράφεις! Έχω δύο παιδάκια Αναστασία 6,5 και Παναγιώτης 5. Κάθε μέρα επισκεπτόμαστε τις κούνιες της γειτονιάς μας αλλά και άλλες φυσικά. Δυσκολία στην κουβέντα δεν μπορώ να πω ότι έχω συναντήσει αλλά σε όλα τα άλλα ναι! Σκουπίδια, σύγκριση παιδιών, μοίρασμα σνακ, μονοπώλιο παιχνιδιών, αποτσίγαρα! Καφρίλα all over! Αυτό που επίσης συναντώ συχνά είναι το εξής: Αν περάσει καποιος με το σκυλί του και κάνει τα κακά του, του φωνάζουν όλες οι "καθαρές" μαμάδες. Όταν όμως θέλουν τα παιδιά τους κακά, τα πάνε στα ίδια σημεία και τα κάνουν! Εκεί τρελαίνομαι!

Έχεις πολύ δίκιο! Εμένα αυτό που εκντευρίζει είναι όπως λες τα βανδαλάκια που ανεβαίνουν ανάποδα στην τσουλίθρα. Και αυτά που γεμίζουν την τσουλίθρα με χώμα ενώ μετά απ΄λίγο κάποια παιδάκια θα κάνουν τσουλίθρα. Μια φορά έτσι τα παρέσυρε τα δικά μου ένα άλλο κοριτσάκι και άρχισαν τις φτιαριές! Έγινε πυρ και μανία. Και ακόμα περισσότερο με τον μπαμπά του παιδιού που παρόλο που πήγα και έριξα τα χώματα και ¨μάλωσα΄τα δικά μου, στο δικό του δεν είπες τίποτα!
Kathy by anthomeli

Ειναι πολυ ωραιο να μιλας με αλλους αλλα συνηθως στην παιδικη χαρα κυνηγαω το πιτσιρικι. Εμενα δεν μου αρεσουν οι μαμαδες που ανακατευονται στα παιδια των αλλων και δεν κοιτανε τα δικα τους. Φιλακια πολλα.

Τι πρωτότυπο post! Πριν 2-3 χρόνια πέρασα κι εγώ τη "φάση της παιδικής χαράς" μέχρι να πάει το παιδί σχολείο και μου έχει αφήσει πολλές γλυκιές αναμνήσεις.

Ελπίδα μου καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Συμφωνώ απόλυτα με το savoir vivre της μαμάς, κάπως έτσι είμαι κι εγώ! Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δυσκολεύομαι να πιάσω κουβέντα με άγνωστους ανθρώπους και συνήθως περιμένω από τους άλλους να κάνουν την αρχή!
Επίσης το μεγάλο μου άγχος είναι μήπως κάποιο παιδάκι γίνει πιο επιθετικό απέναντι στη μικρή ή μήπως εκείνη από τον ενθουσιασμό της δώσει καμιά σφαλιάρα...! Έτσι είμαι πάντα δίπλα της σε επιφυλακή!
Φιλιά!

Ελπίδα μου καλημέρα! Τα παιδιά μου εμένα είναι πλέον μεγάλα (9 και 6 ετών). Έχουν μάθει πια τους "κανόνες συμπεριφοράς και ασφαλείας" σε χώρο με άλλα παιδιά και μόνο τους προσέχουμε να μην χτυπήσουν κατά λάθος κάποιο άλλο παιδί. Επίσης, μιας και τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο, αγγλικά, δραστηριότητες, όταν πηγαίνουμε σε γειτονικό πάρκο, όλο και κάποια γνωστή μαμά βλέπουμε "η μαμά της Ζένιας, ή η μαμά του Γιάννη, ή .......". Μου αρέσει πολύ να πιάνω κουβέντα με τις άλλες μαμάδες, το προτιμώ από το να κάθομαι σαν κούτσουρο μόνη μου σε ένα παγκάκι. Εκνευρίζομαι πολύ με όσους αφήνουν σκουπίδια, όσους πετάνε γόπες από τσιγάρα, όσους αφήνουν τα σκυλάκια τους (και τα παιδάκια τους) να λερώνουν και δεν τα μαζεύουν και όσους αφήνουν τα παιδιά να αλωνίζουν, πιάνουν ένα παγκάκι κι ένα καφέ και ξαναθυμούνται πως έχουν παιδιά την ώρα που φεύγουν.

Ελπίδα μετά την παιδική χαρά, έλα απο μένα, που σε περιμένει κάτι.
φιλιά

καλησπέρα Ελπίδα και από μένα(σε βρήκα από τη Μαρία σοκατσού)
να χαίρεσαι το όμορφο αυτό αγόρι,και πάντα να του μαθαίνεις καλούς τρόπους-)))))και εκείνος όταν θα μεγαλώσει,θα αποφασίσει μόνος του πως θα χειριστεί όλα αυτά που βλέπει και ακούει από τους γονείς του-))
εμένα μεγάλωσε πλεον(17)
πολλά φιλιά στέλνω.......-)))