Η επιστροφή της άσωτης blogger..

in English soon

Κοιτάω την ημερομηνία και δεν το πιστεύω...Έχει μπει ο Ιούλιος και χαμπάρι δεν το πήρα..Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από την τελευταία φορά που έγραψα.. Πω πω...Είμαι απαράδεκτη (άλλη φορά βάλτε μια φωνή...)...αλλά και δικαιολογημένη..Εδώ και τρεις εβδομάδες σχεδόν είμαστε στο χωριό..Και το διάστημα πριν ήταν απίστευτα κουραστικό...Έπρεπε να ετοιμάσω ρούχα, πράγματα..Όλη μας την προίκα δηλαδή μιας και θα είμαστε εδώ όλο το καλοκαίρι..Κι αυτό σημαίνει απίστευτος όγκος πραγμάτων..όχι τόσο δικά μας όσο του Νικόλα..Ρούχα, παιχνίδια, βιβλία..ότι μπορεί να χρειαστεί.. Και μέσα σ' όλο αυτό είχα και κάποια τελευταία ιδιαίτερα μαθήματα που έπρεπε να τελειώσω..συν τη βάφτιση της μικρότερης ανιψιάς μου που έγινε την Κυριακή πριν φύγουμε από Θεσσαλονίκη..που ήταν και η γιορτή του πατέρα και ήθελα να κάνουμε και έκπληξη στον Αντώνη..Ένας πανικός...
Και μετά ήρθαμε εδώ..στο χωριό..στην εξοχή..στη θάλασσα (που σαν τη Χαλκιδική δεν έχει..πραγματικά όμως..) και..στην ταβέρνα..Και να προσπαθούμε να οργανώσουμε το μαγαζί και να οργανωθούμε κι εμείς..Εγώ στο σπίτι με το Νικόλα και τον Αλέξανδρο (τον ανιψιό μας)..Ο Αντώνης με το Χρήστο (τον αδερφό του), τη μαμά και το μπαμπά μου να χτυπάνε 15ωρα στο μαγαζί από το πρωί μέχρι το βράδυ...Να έρχονται ψόφιοι από την κούραση, νευρικοί, απογοητευμένοι.. Και να προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τα όποια προβλήματα προέκυπταν καθημερινά..κυρίως με τους συνεταίρους. Πρώην δηλαδή γιατί τελικά μετά από εντάσεις και φασαρίες, καταλήξαμε να τους εξαγοράσουμε όπως όπως και να το κρατήσουμε μόνοι μας και τα δωμάτια και την ταβέρνα..Κι ευτυχώς ηρεμήσαμε..όλοι..Και τώρα οργανωνόμαστε καλύτερα..Ο καθένας πήρε τη θέση του και όλα πηγαίνουν πολύ πολύ καλά..Θα πάρουμε και επιπλέον προσωπικό για να ξεκουράζονται όλοι..
Η μόνη που δεν δουλεύω είμαι εγώ..(προς το παρόν δηλαδή..) Αν εξαιρέσεις οτι φτιάχνω τα γλυκάκια που κερνάμε στο μαγαζί..Κι επιπλέον εγώ έχω να κυνηγάω και το Νικόλα...χεχε..Η καλύτερη δουλειά τελικά..Κι αυτός ο ήλιος του Ιουνίου και το χρώμα της θάλασσας δεν με άφηναν να καθίσω στο πληκτρολόγιο...Μαζί με το Νικόλα και τον Αλέξανδρο πηγαίναμε στην Τορώνη για μπάνιο..σχεδόν καθημερινά..Η ταβέρνα απέχει περίπου 25 χιλιόμετρα από το σπίτι οπότε είχαμε και τις διαδρομές πήγαινέ έλα στο μαγαζί..Οπότε χρόνος λιγοστός..Και στο λίγο που μου έμενε..το μεσημέρι ή το βράδυ που κοιμόταν ο Νικόλας  έβλεπα την καινούρια αγαπημένη μου σειρά.. "Castle"..Κεραυνοβόλος έρωτας και ολονύχτιοι μαραθώνιοι μέχρι να τελειώσω του 5 κύκλους (τους οποίους ξανά βλέπω για τρίτη φορά..χεχε) Και με τούτα και με εκείνα πέρασε ο καιρός.. Και σκέφτηκα επιτέλους οτι ήρθε η ώρα να ξαραχνιάσω το σπιτάκι μου...Οπότε καθίστε να σας τα πω με λεπτομέρειες και εικόνες..
Ας τα παρουμε από την αρχή..ή τουλάχιστον από εκεί τα άφησα.. Δηλαδή την Κυριακή 16 Ιουνίου.. Είχαμε ετοιμάσει με το Νικόλα δωράκι έκπληξη για το μπαμπά του..Είχα φτιάξει μια μίνι αφίσα σε κορνίζα και μαζί με το Νικόλα φτιάξαμε και μια καρτούλα με το αποτύπωμά του...

Κι ένα όμορφο παραμύθι για να διαβάζουνε μαζί..μπαμπάς και γιός.. Όλα έτοιμα για τον Αντώνη που θα ερχόταν από το χωριό το μεσημέρι..Ο Νικόλας ήταν μές στη χαρά..να δώσει το δώρο του στο μπαμπά του..

..και φυσικά το διαβάσανε κατευθείαν...

Το απόγευμα της Κυριακής είχαμε τη βάφτιση της ανιψιάς μου..Της δεύτερης κόρης του αδερφού μου.. Και το όνομα της...

Έλενα..το όνομα της γιαγιάς μου... 

Με θέμα τα καλοκαιρινά φρούτα..καρπούζια, φράουλες και κεράσια..

 Τις μπομπονιέρες για τους μεγάλους τις έφτιαξε η νύφη μου..

 ενώ για τους μικρούς ήταν κουτάκια πυραμίδες από το αγαπημένο boxes and more.

και τη θεία Ελπίδα σε χρέη φωτογράφου να αποθανατίζει τις σκηνές..

Η Έλενα με το μπαμπά της 

 Όλα τα ξαδέρφια μαζί..

Αν εξαιρέσεις που η μικρή τρόμαξε με τον παπά και με τις βουτιές στην κολυμπήθρα...όλα τα άλλα κύλησαν ομαλά..

Και μετά...μετά Χαλκιδική...Δευτέρα απόγευμα φτάσαμε στο χωριό με όλα τα μπαγκάζια μας..Κι ακόμα δεν έχουμε τακτοποιηθεί εντελώς..Είναι μέχρι να βρούμε τους ρυθμούς μας υποθέτω... Όμως μέχρι στιγμής...οι μέρες κυλάνε ήρεμα...(Για μένα και το Νικόλα δηλαδή...Γιατί όλοι οι υπόλοιποι δουλεύουν πανικόβλητοι στην ταβέρνα...από το πρωί μέχρι το βράδυ..Είναι μέχρι να βρουν κι εκείνοι τους ρυθμούς τους..)

Βουτιές στη πισίνα και στη θάλασσα..με το Νικόλα να μην θέλει να βγαίνει από το νερό προτού μπλαβιάζουν τα χείλια του και ζαρώσουν τα δάχτυλα του..

 με το θείο Χρήστο..

Παιχνίδια στη άμμο..

 
Και κάπως έτσι περνάει ο καιρός μας και φτάσαμε σχεδόν στο μέσο του καλοκαιριού...

καλό μεσοκαλόκαιρο λοιπόν...Και υπόσχομαι να μην ξαναχαθώ...ή τουλάχιστον να προσπαθήσω...χεχε!!!